W dalszym ciągu milczała. Sebastian zrównał się z nią z łatwością. – Mogę do niego zadzwonić i zapytać. Zatrzymała się w miejscu i pobladła. – Nie, nie rób tego! Proszę. Obiecałam! – Co obiecałaś? Pierworodnego syna? – Nie, ale dałam słowo... – To teraz je odwołaj i wyjaśnij mi, co się tu dzieje. – Dlaczego miałabym to zrobić? – Z dwóch powodów. Po pierwsze, jeśli ty mi nie powiesz, to sam się dowiem, ale wtedy bardziej się na ciebie zdenerwuję. Po drugie, jeśli mi powiesz, to powtórzę to twojej mamie i przytrzymam ją, żeby ochłonęła, zanim spierze ci tyłek. – Moja mama nie stosuje kar fizycznych. Nie był tym zaskoczony. easy to get unitedfinances small 500 dollar loan provided by trusted online lenders and legit company – To tylko taka metafora – wyjaśnił spokojnie. Madison przesunęła językiem po ustach. – Barbara przyjechała tu, żeby wynająć dom dla mojego dziadka. Chce przyjechać do Vermontu w sierpniu i prosił ją, żeby nie mówiła o tym mamie. Chciał wszystko najpierw zorganizować, zanim jej o tym powie. – Dlaczego? – Nie wiem. On już taki jest. To chyba miała być niespodzianka. – Jak ta Barbara ma na nazwisko? – Barbara Allen. Osobista sekretarka dziadka. Pracowała u niego od zawsze, jeszcze zanim ty mu ocaliłeś życie. A więc z punktu widzenia Madison Barbara była ważniejsza od niego. Sebastian poczuł się rozbawiony. Widział jednak, że lęk w jej oczach jest prawdziwy. Nie bała się o siebie, lecz o kobietę, której obiecała dyskrecję. Ta mieszanka dobroci i lojalności bardziej przypominała Lucy, niż dziewczyna byłaby skłonna przyznać. – Parę dni temu przypadkiem ją spotkałam – ciągnęła Madison – i prosiła mnie, żebym nikomu o tym nie mówiła. – Madison, posłuchaj mnie uważnie. Barbara Allen nie straci pracy tylko dlatego, że spotkałaś ją, gdy w pobliżu waszej posiadłości szukała letniego domu dla twojego dziadka. Co więcej, ona dobrze o tym wie. – A w takim razie, pomyślał, świadomie manipuluje piętnastoletnim dzieckiem. Dlaczego? Dziewczyna skinęła głową, nie spuszczając z niego niebieskich oczu. Wcale się go nie bała, tak samo jak cała jej cholerna rodzinka. Widocznie wyszedł z wprawy. Kiedyś ludzie drżeli na jego widok. – Coś jeszcze? – zapytała ironicznie. Co z zadatkiem, jeśli nie dostanę kredytu? – To wszystko. Teraz możesz wrócić do domu i opowiedzieć wszystko mamie. Mruknęła pod nosem coś, co do złudzenia przypominało Sebastianowi przekleństwo, ale przecież miała zaledwie piętnaście lat i nie powinna znać wulgaryzmów, więc puścił to mimo uszu. Potem dodała ze złością, że cieszy się z jego upadku do wodospadu. Powtórzyła to jeszcze raz, głośniej, czekając na jego reakcję, ale nie doczekała się żadnej. Sebastian wiedział, że na jej miejscu też byłby wściekły. Lucy czekała na córkę w drzwiach. Była blada, przestraszona